Δεν είναι άγνωστο πώς η Eurovision ξεκίνησε σαν ένα πολιτιστικό γεγονός με φιλελεύθερες ρίζες στα πλαίσια της ΕΟΚ-ΕΕ για να προωθήσει την συνδετικότητα, την ενοποίηση των χωρών της Ευρώπης, αλλά και να δώσει ένα δήθεν πολιτισμικό υπόβαθρο στην σαθρή οικονομική ένωση που ήθελε να γίνει κάτι σαν Ηνωμένες Πολιτείες αλλά για την Ευρώπη.
Μια ένωση υπερεθνική, που θα ενώνονταν σιγά σιγά στον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό τομέα. Κάτι τέτοιο δεν ήρθε. Ωστόσο ακριβώς όπως εκφυλίστηκε η Ευρώπη στο πολλαπλάσιο εκφυλίστηκαν “θεσμοί” σαν την Eurovision.
Πλέον σε κάτι τέτοια φεστιβάλ αργά αλλά και σταθερά βλέπουμε τις τελευταίες δυο δεκαετίες να γυρνάνε από τραγούδια τα οποία προωθούσαν στην γηγενή γλώσσα της κάθε χώρας. τον πολιτισμό της, κάποια χαρακτηριστικά της και κάποιες όψεις της ζωής της εκάστοτε χώρας σε φεστιβάλ τερατομορφίας, εκφυλισμού, υπερσεξουαλικοποίησης, αγώνα για το ποιος θα δείξει πιο πολύ γυμνό, ποιος θα έχει την πιο θλιβερή ιστορία, ποιος θα είναι πιο “ευπαθής”, ποιος θα είναι πιο “ιδιαίτερος”, ποιος θα είναι ΛΟΑΚΤΙ, ποιος θα είναι πιο αντισυμβατικός, και όλα αυτά τα “αντισυμβατικά” πλέον έχουν γίνει καθιερωμένο κατεστημένο.
Στα χθεσινά, το θέαμα πλέον έχει γίνει συνηθισμένο, γυμνά κορμιά να χορεύουν ρυθμικά σε ήχους παρόμοιους, στα Αγγλικά, χωρίς καμία ένδειξη διαφορετικότητας ανάμεσα στα τραγούδια, γυμνά κορμιά, εκθηλυσμένα αγόρια, και γενικά μια αντίστροφη παντού των παραδοσιακών αξιών.
Αυτό που ξεδιάντροπα είδαμε όμως ήταν η Ιρλανδία ή οποία έδωσε ένα σόου σατανολατρείας, πεντάλφες, ξόρκια, χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε δαίμονες και μάγισσες, κέρατα, κεριά σκοτάδι και στο τέλος με μεγάλα γράμματα στην οθόνη “Στέψτε την Μάγισσα”…
Η ίδια η τραγουδίστρια ή τραγουδιστής(γιατί κανείς δεν ξέρει) δήλωσε πως είναι “queer”, ανήκει δηλαδή πάλι σε αυτήν την ομάδα με τα πολλά γράμματα και αυτό την προωθεί λόγο ακριβώς αυτής της ανεπάρκειας να διεκδικήσει την νίκη.
Πάντως δεν είναι η μόνη που δανείζεται από τον Σατανά… έχει πάρει και η δική μας η Σάττι…
Πάντως ένα είναι σίγουρο πλέον και τα οποία προσχήματα υπήρχαν έπεσαν ανοικτά βλέπουμε τον πολιτισμό της φιλελεύθερης “Δύσης”, ο πολιτισμικός μαρξισμός, η δαιμονολάτρεια, η ΛΟΑΚΤΙ ατζέντα, ο παναριστερισμός, η ελευθερία άνευ όρων που τείνει να γίνει χαοτική αναρχία. Μια Δύση η οποία πεθαίνει σε ένα μεγάλο σόου με τυμπανοκρούσιες από τους δαίμονες του πολιτισμικού μαρξισμού.
