Και κάπως έτσι αφού απολάμβανα την παύση από τη ρουτίνα και την εργασία κάνοντας βουτιές και σχεδιάζοντας με την κοράκλα μου την επόμενη περιπέτεια βρέθηκα να κάνω βιαστικά 300 χιλιόμετρα για να δώσω παρόν στην κόλαση του Χαλανδρίου αφού εκεί διαμένω τα τελευταία χρόνια. Πήγα καμαρωτός καμαρωτός και γω νοικοκυραίος, πρώτο παλικάρι στη γειτονιά να καταβρέχω με περίσσια λεβεντιά την οικία μου και τριγύρω διασφαλίζοντας την ασφάλεια αυτής.Το έκανα εν μέσω εκρήξεων και βροχής από καύτρες από τα τριγύρω κτίρια και όταν όλα ήταν όπως έπρεπε ,σωστός μαχητής και σύζυγος καλός! άραξα στην περηφάνεια μου πως τα κατάφερα! έπραξα το καθήκον ως πολίτης! Όπως λοιπόν προείπα άραξα στην βεράνταρα μου άναψα ένα τσιγάρο και χάζευα γελώντας με τους γείτονες με σαχλά αστεία για να κρύψουμε τον φόβο και την ανησυχία μας πως θα γίνουν όλα στάχτη σε ένα βράδυ καθώς κανένας δεν έδειχνε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο ενός ΚΟΥΛΗ .Ανεβαίνοντας από το θέρετρο που ήμουν μίλαγα τηλεφωνικά με ένα συναγωνιστή και γνωστό καράφλα δημοσιογράφο του διατυμπάνιζα δεν θα πάω σε κανένα μέτωπο, δεν θα σηκώσω μάνικα !να πάνε να γ@μηθούν αυτοί και οι άχρηστοι που ψήφισαν και γενικά διαολόστελνα σε όλη τη διαδρομή για την κατάντια της Πατρίδος και το χάλι που έχει επέλθει σε αυτήν αλλά και σε εμένα που έπρεπε να φύγω μακριά από την οικογένεια μου για κάτι που είναι αυτονόητο σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα.(Εδώ γελάμε ελεύθερα δεν παρεξηγώ κανέναν.)Άναψα λοιπόν αυτο το τσιγάρο και χάζευα ,στο τέλος του δρόμου πέρι τα 100 μέτρα μακριά ένα μικρό πυροσβεστικό πάλευε με 10 μέτρα φλόγες κόσμος πήγαινε κόσμος ερχόταν η φωτιά λύσσαγε σαν δαίμονας σε εξορκισμό, έριχνα κλέφτες ματιές, με έτρωγε, η φωνή μ έλεγε σήκω σήκω και τρέχα να μπεις στο χορό! θέλουν βοήθεια δεν το βλέπεις; ξαναγυρνάγα το κεφάλι όχι δε πάω έλεγα στον εαυτό μου να πάνε να γαμηθούν και αυτοί και ο καθωσπρεπισμός τους , ανταρσύα δήμαρχο και πρωτιά σε Ν.Δ. το χαλάνδρι στα διάλα ρεμάλια που θα σας κάνω και τον πυροσβέστη… όμως με έτρωγε, κοίταγα τους κυρ παντελήδες γύρω μου και αναρωτιόμουν, ρε δεν τους νοιάζει; ρε μήπως έγινα κυρ παντελής και γω; γοργά σηκώνομαι ταραγμένος και πάω να βάλω αυτά τα ρούχα που με συνόδευαν σε κάθε εφηβική μου μαλακία. Βγαίνω λοιπόν μαυροντυμένος με ένα μαντήλι βρεγμένο στο λαιμό και περνάω επιδεικτικά ανάμεσα στους κυρ παντελήδες που είχαν χεστεί από το φόβο τους πλέον αλλά ήτο ανίκανοι να πράξουν το οτιδήποτε ,με γρήγορο βαδιν φτάνω κοντά στο πυροσβεστικό, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ακολουθώ τη μάνικα μες στη φωτιά και τι δω!ένας μεσόκοπος πυροσβέστης και 4 πιτσιρικάδες που όλοι μαζί δεν έκαμαν έναν άντρα.
Δεν μπορεί λέω θα είναι και άλλοι μα δε έβλεπα κανέναν,ντράπηκα!έσκυψα το κεφάλι και έπιασα τη μάνικα αγκαζέ, σφιχτά, για άλλη μια φορά,(για όσους με ξέρουν στη δυτική αττική και στις μεγάλες φωτιές τότε της ανατολικής δώσαμε σαν τοπική βροντερά παρόν)φώναζε ο πυροσβέστης κρατήστε τη μάνικα ψηλά σκίζονται τα λάστιχα μα που να σηκώσουν τα σπουργίτια πάω μπροστά με βλέπει ο μικρός δε θα ταν 25 χρονώ ανακουφίστηκε! μπες μπροστά είναι βαριά η μάνικα δεν μπορώ έπεσαν τα χέρια μου, εν τω μεταξύ να τραβάει ο πυροσβέστης και σιωπηρά να παρακαλεί να του δώσουν και άλλο και άλλο λάστιχο να πάει ακόμα πιο μπροστά ,μα πόσο μπροστά θέλει να πάει καίγονται όλα γύρω μας. Τον θαύμασα τον τεράστιο αυτόν τύπο δεν λιγοψυχούσε τα 900 ευρώ που παίρνει ΗΡΩΑΣ για μένα, ενεργούσε με τόσο ζήλο λες και καιγόταν το δικό του σπίτι! ξεκινήσαμε λοιπόν αυτός να σβήνει και εμείς γατζωμένοι στη μάνικα να τον ακολουθούμε τύφλα 15 λεπτά κράτησε όλο αυτό και ο τύπος πραγματικά ήταν λες και τις κατάπινε τις φλόγες άξιος θαυμασμού !σε μια φάση γυρνάει και μας λέει τέλος εμείς! θα βαρέσουν από την άλλη οι συνάδελφοι ξεμείναμε από νερό .Γυρνάω και βλέπω παντού αποκαϊδια..και μια έντονη δυσοσμία από το νωπό κούτσουρο πίσω μας.
Έκανα δυο βήματα και έκατσα δεν είχα άλλη ανάσα ,ξανάβαλα στα χείλια μου το στραπατσαρισμένο εκείνο τσιγάρο και το άναψα σχεδόν ανακουφισμένος ,τα σπουργίτια δίπλα έπαιρναν και αυτοί ανάσες, ξαφνικά από το πουθενά έσκασε μια τύπισσα με παράξενο λουκ σέρνοντας στη πλάτη της ένα σάκο μεγαλύτερο από αυτή ήρθε προς εμάς γυρνάει τον ανοίγει και αρχίζει να μοιράζει νερά στα σπουργίτια ακούγετε μια φωνή δυνατά δώσε και στον χρυσαυγίτη ένα μπουκάλι νερό της λέει επιτακτικά αλλά και διαβάζοντας την για τη φάση. Γούρλωσε τα μάτια η κοπέλα και καρφώθηκε το βλέμμα της πάνω μου κοίταζε τη μιλιταρίστικη μαυροφορεσιά μου ;ίσως το χέρι μου ;!επίμονα και κατανοούσε πως αυτά που χάραξα τότε στο πετσί μου έδιναν ένα τίτλο που ποτέ δεν θα αρνιόμουν αλλά θα ήταν αρκετός για να τους κάνει να νομίζουν πως βλέπουν τον αδόλφο να χαιρετά με τη δεξιά στη παρέλαση του Βερολίνου; Δεν ξέρω πάντως σάστισε η κοπέλα και διστακτικά μ έδωσε ένα μπουκάλι νερό, την ευχαρίστησα ευγενής όπως πάντα. Είδα τα αλφάδια στην τσάντα της κατάλαβα πως τα σπουργίτια είναι μαζί της ομάδα ,γέλασα είχα πέσει σε ρουβικονάκια. Πόσα θα ήθελα να τους πω και πόσα και εκείνα δεν ήταν ο χώρος ούτε ο χρόνος σηκώθηκα και τους είπα μπράβο ρε μάγκες και γέμισε η ψυχή μου! Έδειξαν μια πρόσκαιρη χαρά τους είπα εμείς θα ..τα ξαναπούμε και γύρισα τη πλάτη και έφυγα. Σίγουρα θα το πήραν ως απειλή αλλά δεν πειράζει πλάκα είχαν ,για μένα ήταν μπροστά μου 4 ελληνόπουλα που βοήθησαν την Πατρίδα για αυτούς ήμουν το τέρας του φασισμού αυτό δεν άλλαξε ούτε θα αλλάξει αλλά εκεί άφησα τη περηφάνεια μου. Τελικά πάντα θα συναντάται η κόλαση με τον παράδεισο κατά ένα περίεργο τρόπο σε μια λεπτή εύθραυστη γραμμή ίσως στην άκρη μιας μάνικας αλλά σίγουρα όμως θα είναι ουτοπία για τους νεκροζώντανους κυρπαντελήδες.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Π.Σ.
Στους δεκάδες εθελοντές σκατά στα τσοντοκάναλα και φυσικά την Κυβέρνηση.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του θανόντα στο Πάτημα Χαλανδρίου.
Αντωνόπουλος Κωνσταντίνος
